Metody terapeutyczne

Metoda ruchu rozwijającego wg Weroniki Sherborne

stosowana we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci i w korygowaniu jego zaburzeń.

Podstawowe założenia metody, to rozwijanie przez ruch:

• świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,

• świadomości przestrzeni i działania w niej,

• dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne jest wszechstronna w swoim oddziaływaniu.  Dziecko poznaje własne ciało i przestrzeń, która je otacza, spotyka w niej innego człowieka, uczy się współpracować, zdobywa zaufanie do siebie i innych, a czując się bezpieczne może stać się twórcze. Ruch jest zabawą, która daje możliwość przeżycia radości i dzielenia jej z innymi, co jest bardzo ważne w nawiązywaniu kontaktów społecznych. Ruch oddziałuje na sferę motoryczną, poznawczą, emocjonalną i społeczną, przez co harmonizuje rozwój psychoruchowy i niweluje istniejące deficyty rozwojowe. Ćwiczenia na zajęciach prowadzonych tą metodą są dla dzieci dużą atrakcją i wesołą zabawą w grupie.

Dla kogo zajęcia z Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne​?

Metoda Weroniki Sherborne jest metodą ogromnie uniwersalną, o wielu możliwościach jej stosowania. Jest ona skuteczna jako metoda terapeutyczna, daje się też z powodzeniem wykorzystać w profilaktyce, w poszerzaniu doświadczeń psychologicznych i społecznych osób zainteresowanych własnym rozwojem.

Znajduje zastosowanie jako metoda terapii: w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, z dziećmi z tzw. normą intelektualną, przejawiających zaburzenia w zakresie sfery emocjonalnej i społecznej, z dziećmi mającymi trudności w czytaniu, pisaniu i dziećmi jąkającymi się. 

Zajęcia odbywają się raz w tygodniu (45 – 60 min.). W takcie ćwiczeń każdemu dziecku towarzyszy rodzic, biorąc aktywny udział w zajęciach. Uczestników obowiązuje strój sportowy.

Metoda aktywności wg m. Ch. Knillów

została opracowana przez Mariannę i Christophera Knillów. Autorzy podzielili metodę na programy:

• Program wprowadzający

• Program I

• Program II

• Program III

• Program IV

• Program specjalny

Podstawowe założenia metody

Głównym założeniem jest stwierdzenie, że rozwój człowieka zależny jest od umiejętności do nabywania, organizowania i wykorzystywania wiedzy o samym sobie. Zależy także od tego, w jaki sposób ludzie poznają swoje ciało i uczą się jak go używać.

Każdy z programów zachęca do ruchu i nawiązywania kontaktu z drugim człowiekiem. Program wprowadzający zaznacza ramy, w których będą odbywać się zajęcia. Program specjalny jest przeznaczony dla dzieci z niepełnosprawnością ruchową. Programy I i II angażują kolejno górne i dolne części ciała. Programy III oraz IV to ćwiczenia, które wymagają od dzieci koordynacji wzrokowo- ruchowej, świadomości społecznej. Wszystkie programy opierają się na poznawaniu i doświadczaniu przez dziecko różnych rodzajów aktywności, takich jak kołysanie, wymachiwanie rękoma, zginanie i rozprostowywanie rąk, pocieranie dłoni, zaciskanie i otwieranie dłoni, poruszanie nogami oraz palcami u stóp, a także na dostosowaniu tych ruchów do akompaniamentu muzyki, która stanowi podstawę do kontaktu z niepełnosprawnymi dziećmi

Dla kogo zajęcia tą metodą?

Jest to gotowa propozycja postępowania terapeutycznego z osobami z niepełnosprawnościami.

Program Aktywności Knill’ów można wykorzystywać do pracy z każdą grupą wiekową, o różnym poziomie intelektualnego rozwoju oraz z różnymi rodzajami niepełnosprawności fizycznej. Program wprowadzający, który prezentuje niektóre aktywności z Programu I, przeznaczony jest dla małych dzieci i osób hiperaktywnych. Program Specjalny, adresowany do osób ze znaczną niepełnosprawnością ruchową, stanowiący kompilację Programu I i II. Jest to najdłużej trwający program, dający dużą ilość czasu na każdą aktywność oraz przygotowanie się do niej. Jego głównymi celami są rozwój kontaktów społecznych, zachęcenie do nawiązywania interakcji z drugim człowiekiem, zwiększenie świadomości swojego ciała oraz doświadczanie swojego ciała w ruchu. Program Pierwszy, koncentruje się na ćwiczeniach górnej partii ciała. Program Drugi koncentrujący się na ćwiczeniach dolnej partii ciała. Program Trzeci wymaga od uczestnika większej sprawności i koordynacji ruchowej, a także uwagi. Programu Czwarty – najtrudniejszy – gdzie dużą rolę odgrywa już własna inicjatywa dziecka (np. taniec).

Terapia metodą Snoezelen - sala doświadczania świata

Otaczający nas świat jest mieszaniną bodźców zmysłowych: światła, zapachów, struktur i faktur, położenia ciała w przestrzeni, itp., które można poznawać za pomocą zmysłów, tj. dotyku, wzroku, słuchu, węchu, smaku, układ przedsionkowy (odpowiada za nasze poczucie równowagi i orientacji przestrzennej). Terapia w Sali Doświadczania Świata dobierana jest indywidualnie do potrzeb danego dziecka. W takiej Sali dziecko ma wolność wyboru bodźców, których w danym momencie najbardziej potrzebuje. Zajęcia w Sali Doświadczania Świata to przede wszystkim wszechstronna stymulacja układu nerwowego dziecka.

Dla kogo zajęcia tą metodą?

Zajęcia w Sali Doświadczania Świata przynoszą korzyści zarówno dla osób zdrowych, jak i z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz z różnymi deficytami – szczególnie polecana jest dla dzieci i młodzieży z:

• upośledzeniem umysłowym,

• mózgowym porażeniem dziecięcym,

• autyzmem,

• zespołem Downa,

• chorobą psychiczną,

• zaburzeniami mowy na tle nerwicowym.

Formy zajęć

Zajęcia w Sali Doświadczania Świata dzielą się na indywidualne i grupowe. Zajęcia odbywają się pod okiem doświadczonego terapeuty, którego rolą jest stworzenie odpowiednich warunków do stymulacji i relaksacji poprzez odpowiednią selekcję bodźców oddziałujących na dziecko. Terapeuta uważnie obserwuje zachowanie dziecka i pozostawia mu możliwość wyboru aktywności, jednocześnie dbając o jego komfort fizyczny i psychiczny oraz o bezpieczeństwo.

Wyposażenie Naszej sali stanowią elementy stymulujące różnorodne zmysły, i są to między innymi

• wieża stereofoniczna z odtwarzaczem CD 

• dywan świetlno – dźwiękowy

• dywan sensoryczny

• tablica świetlno – dźwiękowa/ telewizor

• emiter zapachów

• urządzenie do robienia baniek mydlanych.

• łóżko wodne

• projektor przestrzenny 

• kolumna wodna 

• światłowody zmieniające kolor

• magiczna kula,

• kabina lustrzana

• tablice manipulacyjne

• hamak

Naturoterapia

Jest to grupa oddziaływań terapeutycznych odwołująca się do kontaktu z naturą.

Każdy człowiek, niezależnie od sprawności intelektualnej, może czerpać z bogactwa przyrody poprzez aktywizację zmysłów, kształcenie umiejętności obserwacji i planowania, pogłębienie wiedzy o sobie i otoczeniu. Kontakt z naturą wpływa uspokajająco i dostarcza odczuć nacechowanych pozytywnie.

Wśród metod składających się na naturoterapię wyróżniamy m.in. animaloterapię, czyli kontakt ze zwierzętami, sylwoterapię – działanie z wykorzystaniem lasu, czy hortiterapię – pracę terapeutyczną wykorzystującą ogród.

Arteterapia

Sztuka posiada właściwości terapeutyczne, lecznicze, poznawcze, edukacyjne oraz ogólnorozwojowe. Daje szerokie możliwości wyrażania emocji, doświadczeń i przemyśleń, które z jakiś względów są trudne lub niemożliwe do wyartykułowania. Sam akt tworzenia pomaga w lepszym poznaniu siebie – swojej wrażliwości, emocjonalności, potrzeb. Arteterapia, czyli terapia przez sztukę w swojej klasycznej odsłonie bazuje na sztukach plastycznych (malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba, techniki mieszane), jako podstawowym narzędziu pracy terapeutycznej. Ten rodzaj terapii pozwala oderwać się od codzienności, uciec w krainę wyobraźni. Sprawdza się zarówno w przypadku pacjentów z trudnymi zaburzeniami psychicznymi (jako jeden z elementów złożonego procesu terapeutycznego), osób chorych (niepełnosprawność intelektualna), jak i tych, którzy przeżywają chwilowy kryzys lub, po prostu, chcą lepiej poznać siebie samego.

Sensoplastyka

Muzykoterapia

Muzyka od najwcześniejszych momentów życia towarzyszy dziecku w zabawie, nauce i wypoczynku. Wszelkie odgłosy dochodzące z otoczenia odbierane są poprzez zmysł słuchu, który w chwili przyjścia małego człowieka na świat pod wieloma względami jest już dobrze rozwinięty. Zmysł słuchu funkcjonuje na zasadzie odbioru i przekazywania cząsteczek energii poprzez ruch i wibracje. Te trzy elementy – wibracje, ruch i energia, tworzą dźwięk. Dźwięk przepływa przez wszystkie poziomy mózgu, oddziałując nie tylko na aparat słuchowy i przedsionkowy, ale również na całe ciało poprzez przewodnictwo kostne. Znaczenia dźwięku w procesie edukacyjnym nie da się wyrazić żadną miarą.

Dla kogo te zajęcia?

Zajęcia muzykoterapeutyczne są bardzo pomocne w nauce koncentracji uwagi, umiejętności podporządkowania się określonym zasadom i czekania na swoją kolej. Terapia muzyczna stymuluje rozwój dziecka, pomaga w kształtowaniu osobowości i leczeniu jego dysfunkcji. Rozwija pamięć i spostrzegawczość. Zaleca się ją również dzieciom mającym trudności z lateralizacją  i orientacją przestrzenną.

Terapią poprzez muzykę mogą być objęte zarówno dzieci zdrowe, jak i niepełnosprawne, przy czym w przypadku tych drugich, nacisk kładzie się na realizację dodatkowych celów, zgodnych z potrzebami danego dziecka. Muzykoterapię z powodzeniem stosujemy w terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, autyzmem, z różnego typu zaburzeniami słuchu, wzroku, niepełnosprawnymi intelektualnie, a także u dzieci z zaburzeniami zachowania czy ADHD. Zajęcia muzykoterapeutyczne pomagają zarówno w wyciszeniu dziecka nadmiernie pobudzonego , jak i w aktywizacji dziecka niepewnego siebie, nieśmiałego, bojaźliwego.

Kynoterapia

Dla Naszych podopiecznych zajęcia kynoterapeutyczne realizuje Stowarzyszenie Równi Sobie

Bieńków 7 59-150 Grębocice

Terapia, która wspomaga inne terapie, takie jak fizjoterapia, socjoterapia, terapia sensomotoryczna, psychoterapia, terapia pedagogiczna.

Wspomaga naukę uczniów o specjalnych potrzebach oraz inne terapie prowadzone z dziećmi, młodzieżą, dorosłymi i osobami starszymi, mające na celu uruchomienie prawidłowego progresu rozwojowego i redukcję przeszkód tak w zakresie somatycznym jak i psychicznym oraz funkcjonowania społecznego.

Dlaczego warto korzystać z tej formy zajęć?

Terapia proponowana przez dogoterapeutę, to najbardziej naturalny sposób „ przemycenia ” trudnych, czasem żmudnych ćwiczeń wspomagających rozwój dzieci z pomocą odpowiednio wybranych i przygotowanych psów. Dzieci nie lubią wykonywać „suchych” gestów, za którymi nic się nie kryje. Pies daje możliwość wykonania ćwiczeń w naturalny sposób i jednocześnie okazania uczuć.

Podczas zajęć dziecko wykonuje wiele rodzajów ćwiczeń i zabaw, które wszechstronnie i pozytywnie wpływają na rozwój podopiecznego. Spotkania z psem dostarczają pozytywnego ładunku emocjonalnego, satysfakcji z obcowania z psem. Pies pomaga w terapii, oraz edukacji dziecka.

Edukacja z psem rozwija sferę intelektualną i poznawczą dziecka, rozwija zdolności do uczenia się. Pies asystuje i motywuje do nauki. Pies może być bohaterem książki, może pomagać w liczeniu. Z psem łatwiej dziecku nauczyć się liter, wielokrotne powtarzanie psu zwrotek wiersza ułatwia dziecku opanowanie go na pamięć.

Hipoterapia

Dla Naszych podopiecznych zajęcia hipoterapeutyczne realizuje Stowarzyszenie Równi Sobie

Bieńków 7, 59-150 Grębocice

Hipoterapia jest ściśle powiązana z innymi metodami rehabilitacyjnymi i terapeutycznymi i w pełni korzysta z ich dorobku naukowego. Jest to zabieg medyczny, przy którym wykorzystuje się wpływ ruchu konia na pacjenta.

Inną szczególną cechą hipoterapii są możliwości pracy z dziećmi autystycznymi, ponieważ, jak zauważył Monty Roberts, osoby autystyczne i konie wykazują wiele podobieństw w postrzeganiu, reagowaniu i porozumiewaniu się .

Hipoterapia zazwyczaj odbywa się na świeżym powietrzu, lub w zależności od warunków atmosferycznych na krytej ujeżdżalni (w hali). W trakcie zajęć konia prowadzi przeszkolona do tego osoba prowadząca, znająca konia i obcująca z nim na co dzień. Obok pacjenta podąża terapeuta z dodatkowymi kwalifikacjami hipoterapeutycznymi, który odpowiedzialny jest za zapewnienie, że ruch konia optymalnie wpłynie na pacjenta. Hipoterapeuta kontroluje i wspiera pozycję siedzącą lub leżącą pacjenta oraz zapewnia pomoc w optymalnej absorpcji ruchu, czyli w zachowaniu prawidłowej postawy.

Można wyróżnić kilka form hipoterapii:

• Terapia ruchem konia – polega na biernym poddawaniu pacjenta ruchom konia.

• Fizjoterapia na koniu – jest to gimnastyka lecznicza na koniu, polega na wykonywaniu przez pacjenta ćwiczeń na koniu.

• Psychopedagogiczna jazda konna i woltyżerka – wskazana dla osób z problemami emocjonalnymi, psychicznymi oraz z upośledzeniem umysłowym. Terapia odbywa się zgodnie z zaleceniami psychologa, psychoterapeuty. Obejmuje zajęcia zarówno na koniu jak i przy koniu.

• Terapia kontaktem z koniem – najważniejsza w tej formie terapii jest więź emocjonalna pacjenta z koniem. Stosowana jest głównie u osób z zaburzeniami psychicznymi i emocjonalnymi, a także w przypadku występowania przeciwwskazań do jazdy konnej.

Dla kogo wskazana jest hipoterapia

• mózgowe porażenie dziecięce i inne niż MPD porażenia, niedowłady spastyczne, wiotkie i dyskinezy (np. pourazowe),

• dystrofie mięśniowe,

• autyzm dziecięcy,

• zespół Downa,

• upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim i głębokim,

• osoby niewidome i głuchonieme,

• wady postawy,

• stany po urazach kręgosłupa, w fazie usprawniania,

• przykurcze i ograniczenia ruchomości mięśni i stawów,

• wrodzone lub nabyte zniekształcenia lub usztywnienia kończyn.

Ze względu na specyficzna formę terapii oraz liczne do niej przeciwwskazania, warunkiem korzystania z hipoterapii jest skierowanie lekarskie!!!

Metoda ,,porannego kręgu”

Poranny Krąg jest metodą, którą określamy jako wielozmysłową. Obejmuje swym zasięgiem wszystkie zmysły: dotyk, wzrok, słuch, węch i smak. Proponowane w niej oddziaływania mają aktywizować zmysły w sposób odmienny dla każdej pory roku, aby podkreślać zmiany zachodzące w przyrodzie. Świat przyrody jest źródłem zróżnicowanych bodźców. Każda pora roku kojarzy się nam z kolorem, smakiem, obrazem, zapachem itp. Metoda Porannego Kręgu przypisuje każdej z pór roku inną symbolikę. Tutaj kalendarz narzuca kolor, żywioł, smak, zapach, bodźce wzrokowe, słuchowe, wystrój sali. Polisensoryczne pobudzanie zmysłów jest najlepszym sposobem przekazywania cennych informacji o tym co nas otacza, a najlepszymi pomocami dydaktycznymi są te zaczerpnięte z natury.

• żywioły

• barwy

• zapachy

• smaki

• wrażenia dotykowe i termiczne

Cel i założenia metody

Głównym celem jest budowanie u dziecka poczucia radości, bezpieczeństwa, a co za tym idzie, wzajemnego zaufania i komunikacji poprzez dostarczanie im określonej ilości i jakości bodźców sensorycznych pobudzających zmysły do działania. W czasie „ porannego kręgu” chciejmy spotkać się z dziećmi jak najpełniej, przynosząc im poczucie bezpieczeństwa, ofiarowując przyjemność i zadowolenie. Temu właśnie służy utworzenie kręgu, ciepły nastrój panujący w pomieszczeniu, zapalona świeca, znajomy zapach czyli rytuał, którego reguły są dobrze znane.

Każdy element „porannego kręgu” powinien być dla dziecka przewidywalny, a więc bezpieczny.

Stymulacja polisensoryczna, to nauka życia przez życie. Umożliwia poznawanie poprzez patrzenie, słuchanie, dotykanie, wąchanie i smakowanie – czyli tworzenie globalnego, wielo-zmysłowego obrazu danego pojęcia.

Podstawą stworzenia programu „Porannego Kręgu” jest otaczający nas świat przyrody, którego jesteśmy częścią i poddani jesteśmy jego rytmowi. Świat ten jest źródłem podstawowych symboli: żywiołów, barw, zapachów, smaków, odgłosów, wrażeń dotykowych i termicznych, które przyporządkowane zostały określonej porze roku.

Dla kogo zajęcia tą metodą?

Zajęcia przeznaczone są przede wszystkim dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, ale także mogą być dedykowane dzieciom z zaburzeniami integracji sensomotorycznej ( szczególnie w obszarze zmysłów: wzroku, słuchu, smaku, węchu), dzieciom z całościowymi zaburzeniami rozwoju, dzieciom w wieku przedszkolnym w ramach wspomagania rozwoju. Organizowane w grupie, co umożliwia dzieciom kontakt z rówieśnikami, mający ogromne znaczenie dla uspołeczniania ich. Dzieci mogą wspólnie przywitać się śpiewając piosenkę, proszone, pomagają sobie nawzajem w wykonaniu niektórych czynności oraz cierpliwie czekają na swoja kolej. To pozwala im odbierać wrażenia płynące z przebywania z innymi dziećmi oraz obserwowania się wzajemnie, w takich samych sytuacjach (gesty, mimika, ruch i towarzyszące im emocje).

EEG biofeedback

Metoda która wykorzystuje plastyczność mózgu i umożliwia usprawnianie jego działania. Biofeedback (biologiczne sprzężenie zwrotne) to nieinwazyjna metoda terapii, polegająca na monitorowaniu przez specjalne urządzenie zmian fizjologicznych organizmu. Ma to na celu lepsze rozpoznawanie wpływu myśli i uczuć na fizjologię, dzięki czemu pacjent może nauczyć się kontrolować te funkcje organizmu, nad którymi w normalnych warunkach nie można panować (fale mózgowe czy napięcie mięśni).

Efekty terapii Biofeedback

Biofeedback to skuteczna metoda terapeutyczna umożliwiająca poprawę:

• działania pamięci i koncentracji

• funkcjonowania w stresie

• regulacji emocji

• opanowywania stresu i lęku

Dla kogo sesje terapeutyczne

Biofeedback wykorzystywany jest w terapii dzieci i dorosłych borykających się z:

• trudnościami w nauce

• ADHD, ADD

• dysleksją

• depresją

• zaburzeniami lękowymi

• nadmiernym stresem

• zaburzeniami snu

• zaburzeniami koncentracji

Trening Biofeedback wykorzystywany jest również w badaniach naukowych oraz terapii osób zdrowych w celu poprawy funkcjonowania umysłu (m.in. sportowców, menadżerów) 

Neurokinezjologiczna terapia taktylna dr Swietłany Masgutowej

Terapia ręki i stopy

Pięciostopniowa metoda relaksacji Joanny Węglarz

Terapia dla dzieci ze spektrum autyzmu

Zajęcia opierają się na sprawdzonych metodach terapeutycznych, są zindywidualizowane i dobrane do możliwości i potrzeb dziecka oraz jego rodziny.
Oferujemy pracę opartą zarówno na metodzie behawioralnej (SAZ), jak i podążającej.

Podstawowe założenia metody behawioralnej:
1.Rozwijanie zachowań pożądanych;
2.Redukowanie zachowań niepożądanych
3.Generalizacja i utrzymanie efektów terapii

Oddziaływania i systemy motywacyjne dostosowane są do indywidualnych potrzeb dziecka tak , aby zajęcia były dla niego atrakcyjne, przynosiły efekty terapeutyczne oraz aby odbywały się w przyjaznej atmosferze.
Celem zajęć jest pomoc dziecku w zakresie:
- funkcji poznawczych,
- umiejętności społecznych,
- rozwoju emocjonalnego,
- percepcji wzrokowej i słuchowej,
- zdolności koncentracji uwagi,
- naśladownictwa,
- koordynacji wzrokowo- ruchowej i wzrokowo-ruchowo- słuchowej,
- mowy czynnej i biernej,
- samodzielności i umiejętności samoobsługi,
- motoryki dużej i małej oraz grafomotoryki,
- kształtowania orientacji w schemacie ciała i przestrzeni.
Terapia przeznaczona jest dla dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu od 2 r.ż oraz dla dzieci w wieku szkolnym. Zajęcia trwają 45- 60 min.
Po każdym spotkaniu rodzic może liczyć na konsultację z terapeutą.

TUS – trening umiejętności społecznych

Terapia logopedyczna

 

Rehabilitacja ruchowa