Metoda niesie ze sobą korzyści dla każdej osoby, niezależnie od wieku czy stanu zdrowia. Jej elementy wykorzystywane są w terapii zaburzeń rozwoju psychoruchowego, a także w pracy z dziećmi z niepełnosprawnością fizyczną oraz intelektualną, zaburzeniami zachowania oraz niedostosowaniem społecznym.
Ćwiczenia wchodzące w skład metody oparte są na naturalnym ruchu, służącym budowie świadomości całego ciała jako zespołu współdziałających ze sobą układów.
Poszczególne elementy systemu dzielą się na 5 grup ćwiczeń:
-
Ruch umożliwiający poznanie swojego ciała – badanie indywidualnych możliwości ruchowych oraz zdolności do panowania nad ruchem. Ćwiczenia wykonywane w tym zakresie m.in. leżenie na brzuchu z obrotem na plecy, czołganie się, obroty na pośladkach w pozycji siedzącej.
-
Ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem – ćwiczenia budujące orientację przestrzenną, uświadamiające dzielenie przestrzeni z innymi osobami, często wykonywane w grupie, np. przeczołgiwanie się przez „tunel” ustawiony przez innych członków grupy, przechodzenie nad i pod innymi osobami.
-
Ruch kształtujący związek jednostki z drugim człowiekiem – wszelkiego rodzaju ćwiczenia wykonywane w parach (podpieranie, przyciąganie, podnoszenie, naśladowanie ruchów drugiej osoby itd.), służące budowie umiejętności współpracy i nawiązywania relacji opartej na zaufaniu oraz szacunku dla indywidualnych granic.
-
Ruch kształtujący umiejętność współdziałania w grupie – ćwiczenia oparte na podobnej zasadzie jak te wykonywane w parach, ale angażujące do wspólnej pracy kilka osób.
-
Ruch kreatywny – ćwiczenia umożliwiające swobodną ekspresję osobowości, np. poprzez taniec.
Zajęcia prowadzone Metodą Ruchu Rozwijającego pomagają dzieciom osadzić się we własnym ciele, świadomie korzystać z funkcji ruchowych i sprawować nad nimi kontrolę. Ćwiczenia mają także pozytywny wpływ na wzrost samoakceptacji i poczucia sprawczości – dziecko czuje się dzięki nim lepiej we własnej skórze, odważniej podejmuje działanie i czerpie satysfakcję z osiągniętych efektów.
Metoda przynosi również wymierne korzyści na gruncie rozwoju społecznego – współdziałanie podczas wykonywania ćwiczeń uczy rozpoznawania potrzeb i emocji innych osób, efektywnej komunikacji oraz swobody w dzieleniu się własnymi doświadczeniami. Ćwiczenia integrują grupę, sprawiają, że każdy jej członek czuje się bezpiecznie, a nawiązane dzięki nim więzi mogą przerodzić się w głębsze, trwalsze relacje.
Znajduje zastosowanie jako metoda terapii w pracy z dziećmi: z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, w normie intelektualnej, przejawiającymi zaburzenia w zakresie sfery emocjonalnej i społecznej, mającymi trudności w czytaniu, pisaniu i jąkającymi się.
Zajęcia odbywają się raz w tygodniu. Czas trwania zajęć: 45–60 min.
Grupa docelowa: dzieci w wieku przedszkolnym oraz młodszym wieku szkolnym, maksymalnie do 10 osób.