Głównym założeniem tej metody jest stwierdzenie, że rozwój człowieka zależny jest od umiejętności do nabywania, organizowania i wykorzystywania wiedzy o samym sobie. Zależy także od tego, w jaki sposób ludzie poznają swoje ciało i uczą się jak go używać. Jest to gotowa propozycja postępowania terapeutycznego z osobami z niepełnosprawnościami.
Metoda została opracowana przez Mariannę i Christophera Knillów. Autorzy podzielili metodę na programy:
-
Program wprowadzający
-
Program I
-
Program II
-
Program III
-
Program IV
-
Program specjalny
Każdy z programów zachęca do ruchu i nawiązywania kontaktu z drugim człowiekiem. Program wprowadzający zaznacza ramy, w których będą odbywać się zajęcia. Program specjalny jest przeznaczony dla dzieci z niepełnosprawnością ruchową. Programy I i II angażują kolejno górne i dolne części ciała. Programy III oraz IV to ćwiczenia, które wymagają od dzieci koordynacji wzrokowo- ruchowej, świadomości społecznej. Wszystkie programy opierają się na poznawaniu i doświadczaniu przez dziecko różnych rodzajów aktywności, takich jak kołysanie, wymachiwanie rękoma, zginanie i rozprostowywanie rąk, pocieranie dłoni, zaciskanie i otwieranie dłoni, poruszanie nogami oraz palcami u stóp, a także na dostosowaniu tych ruchów do akompaniamentu muzyki, która stanowi podstawę do kontaktu z niepełnosprawnymi dziećmi
Program Aktywności Knill’ów można wykorzystywać do pracy z każdą grupą wiekową, o różnym poziomie intelektualnego rozwoju oraz z różnymi rodzajami niepełnosprawności fizycznej. Program wprowadzający, który prezentuje niektóre aktywności z Programu I, przeznaczony jest dla małych dzieci i osób hiperaktywnych. Program Specjalny, adresowany do osób ze znaczną niepełnosprawnością ruchową, stanowiący kompilację Programu I i II. Jest to najdłużej trwający program, dający dużą ilość czasu na każdą aktywność oraz przygotowanie się do niej. Jego głównymi celami są rozwój kontaktów społecznych, zachęcenie do nawiązywania interakcji z drugim człowiekiem, zwiększenie świadomości swojego ciała oraz doświadczanie swojego ciała w ruchu. Program Pierwszy, koncentruje się na ćwiczeniach górnej partii ciała. Program Drugi koncentrujący się na ćwiczeniach dolnej partii ciała. Program Trzeci wymaga od uczestnika większej sprawności i koordynacji ruchowej, a także uwagi. Programu Czwarty – najtrudniejszy – gdzie dużą rolę odgrywa już własna inicjatywa dziecka (np. taniec).